Բաց աչքերով քարը հրել

Ինչպէ՞ս շարունակել, երբ կեանքը կը մերժէ իմաստաւոր ըլլալ

Կ՛ապրինք լուռ հոգնածութեան ժամանակաշրջանի մը մէջ — մշտապէս ջանացող, հազուադէպ գոհ, եւ յաճախ անորոշ այն մասին, թէ ինչո՛ւ կը շարունակենք առաջ շարժիլ։ Ի՞նչ ընել, եթէ կեանքը կը մերժէ մեզի յստակ պատասխան մը տալ։ Աշխարհի լռութեան եւ իմաստի մեր տենչին միջեւ մենք կը հանդիպինք անհեթեթին։ Սակայն այդ տարածքին մէջ — գիտակցութեան, պատասխանատուութեան եւ լուռ ըմբոստութեան միջոցով — կարելի է գտնել իրական բան մը․ ոչ թէ յուսահատութիւն, այլ վերստին սկսելու լուռ ուժ։